Een angstpsychose

Het jaartal  weet ik niet exact, maar het was ergens tussen 1986 en 2004. Mijn  huwelijk met Henk was een puinhoop en ik ging  dientengevolge in Tilburg op kamers  wonen. Ik  moest  even  tot  mezelf  komen  en  ook  overdenken  of  ik  wel  met  Henk  door wilde gaan.  Zodoende  kwam  ik  bij  de  familie  Godefroid  terecht,  die  een  antiquiteitenwinkel  had. 

De  eerste weken liep alles op  rolletjes,  maar  gaandeweg  werd ik al angstiger  en angstiger.  Op een  gegeven  moment  zat  ik  beneden  op  het  toilet  en ik  durfde  er  niet  meer  af  te  komen. Ik gedroeg  me  natuurlijk  ook  overeenkomstig.

Mevrouw Godefroid  zag  mij  en  probeerde  een  praatje  met  me  aan  te  knopen.  Maar dat was  natuurlijk   tegen  dovemansoren  gezegd.  Ik  liep  naar  boven,  waar  ik  twee kamers  had  gehuurd,  en  keek  angstig  naar  buiten.  Boven  op  de  daken  zag  ik  (in mijn  verbeelding)  mannen  met  geweren  die  het op mij  gemunt  hadden.  Vervolgens ging ik  onder mijn,  met de  hand  geknoopt  tapijt,  liggen  en  stond  doodsangsten  uit. Ik  hoorde  ze  zelfs  schieten. 

De familie  Godefroid  maakte  ervan  dat ik  aan  de drugs
was.  Ze  zeiden  me  per  direct  de  huur  op.  Henk - die  elke dag  bij  me  langs  kwam - vond  me  in  een  deplorabele  toestand.  Hij  belde  de  PAAZ  op,  en  er  kwam  gelijk  een psychiatrisch  verpleegkundige  langs.  Het was  een  vrouw  en  ze  keek  heel  raar  op toen  ze  hoorde  dat  mijn  huur  was  opgezegd.  Ik  werd acuut  opgenomen  en  kon   (Godzijdank)  mijn  spullen  bij  bovengenoemde  familie  in  de  schuur  zetten.